Zatem NFL pobłogosławiło siódmy dzień i uczyniło go świętym, ponieważ tego dnia był futbol.
A w czwartek był jeszcze mecz piłki nożnej.
A w piątek w Brazylii mecz pomiędzy Philadelphia Eagles i Green Bay Packers. Ale najpierw czwartek.
Władze ligi NFL podały, że spodziewano się przybyć na mecz Kansas City Chiefs, Baltimore Ravens i Taylor Swift. I tak było. Na stadionie Arrowhead w Kansas City było osiemdziesiąt tysięcy fanów, były fajerwerki, pieśni zwycięzców nagrody Grammy i transparent Super Bowl. W pobliżu przelatywał bombowiec stealth B-2, najdroższy samolot na świecie.
Był Andy Reid i jego wąsy. Był też Harrison Butker, strzelec drużyny Chiefs, który poza sezonem wygłosił przemówienie na zakończenie szkoły, w którym potępił „złe kłamstwa” wmawiane kobietom i zachęcał je, aby objęły „powołanie gospodyń domowych”. Władze NFL stwierdziły, że przemówienie Butkera nie odzwierciedla poglądów ligi, a komisarz Roger Goodell stwierdził, że „różnorodność opinii” członków ligi, podobnie jak społeczeństwa, „jest czymś, co doceniamy”.
Był też Travis Kelce, który część okresu poza sezonem spędził towarzysząc Swiftowi, swojej dziewczynie, podczas jej europejskiego tournée. Podróż po epokachPodczas postoju w Londynie, na stadionie Wembley, pojawił się na scenie jako statysta, w smokingu i cylindrze. Kelce też miał wąsy.
Nie było Xaviara Babudara, wielkiego fana Chiefs, znanego jako ChiefsAholic, który został skazany wcześniej w czwartek na siedemnaście i pół roku więzienia za popełnienie serii napadów na banki w całych Stanach Zjednoczonych.
A NFL mówi: Niech będzie sport na nasz obraz i na nasze podobieństwo, i niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad całą ziemią i nad wszystkie gady pełzające po ziemi. I gra się rozpoczęła. A NFL widziało, że było zabawnie.
Super Bowl z poprzedniego sezonuwygrany przez Chiefs, był najchętniej oglądanym programem w Stanach Zjednoczonych od czasu, gdy Neil Armstrong postawił stopę na Księżycu. Częściowo wynika to z niebiańskiej obecności Swift, która zbliżyła jej fanów do NFL. Ale tylko częściowo. W zeszłym roku, kiedy Swift wciąż marzył o chudych Brytyjczykach, ponad sto milionów widzów w Stanach Zjednoczonych oglądało Super Bowl.
Pod pewnymi względami liga wydaje się dziś silniejsza niż rok temu. Odzwierciedla to nie tylko ciągłą kolonizację zagranicznych kibiców – Londynu, Meksyku, São Paulo – czy też ogłoszenie, że liga poważnie rozważa wydłużenie sezonu zasadniczego z siedemnastu do osiemnastu meczów. NFL także wzmacnia swoją kontrolę nad uwagą Amerykanów. Do niedawna wydawało się, że liga rozpada się wzdłuż typowych dla amerykańskiego społeczeństwa podziałów politycznych i kulturowych. Wystąpił długi ciąg kontrowersji: wstrząsy mózgu, aktywizm na rzecz sprawiedliwości społecznej, napaści, utrzymująca się obecność Daniela Snydera. Fani byli zmuszeni raz po raz stawić czoła przemocy tego sportu, gdy gracze upadali i nie podnosili się.
Takie chwile prawdopodobnie powtórzą się w tym sezonie, ponieważ przemoc jest nieodłącznym elementem piłki nożnej, a zagrożenie nią stanowi część tego, co czyni mecze ekscytującymi. Jednak obecnie inne zagrożenia dla monopolu ligi na interesy Amerykanów wydają się osłabione. Mimo że jest to rok wyborczy, piłka nożna nie wydaje się tak upolityczniona jak przez ostatnią dekadę. Pomimo tradycyjnie konserwatywnego zabarwienia tego sportu, Demokraci zachwalają Kamala HarrisKolega na kandydata Tima Walza, as były trener piłki nożnejNa przykład nikt nie wydaje się szczególnie zaniepokojony stanowiskiem Patricka Mahomesa w sprawie Izraela. Jedynym politycznym akcentem w czwartek były spekulacje, że żona Swifta i Mahomesa, Brittany, przebywała w oddzielnych, luksusowych garderobach, ponieważ Brittany spodobała się post na Instagramie autorstwa Brittany, a następnie go odrzuciła. Donalda Trumpa. Wiele osób wydaje się gotowych, a nawet chętnych, do podjęcia gry na wspólnym gruncie.
W tej chwili największym pytaniem dotyczącym najlepszej drużyny w największym sporcie w kraju jest to, czy Chiefs mogą wygrać trzy Super Bowl z rzędu. Grali w czterech z ostatnich pięciu Super Bowl i wygrali trzy z nich. Mają najlepszego rozgrywającego, Mahomesa, który pewnego dnia może zostać uznany za najlepszego w historii, mniej porównywalny z Tomem Bradym niż z Michaelem Jordanem. To jakby zostało wymyślone przez galaktyczne mózgi NFL. Jest kreatywny, dynamiczny i szybki. Potrafi rzucić piłkę w dowolne miejsce na boisku, pod dowolnym kątem ramion i na dowolnej przestrzeni. Jest rasy mieszanej i ma nieszkodliwe poglądy. Czuje się dobrze w centrum uwagi opinii publicznej i nie wstydzi się pojawiać w tak wielu reklamach. Pod presją błyszczy bardziej. Chiefs mają też inne mocne strony: obrona zespołu prawdopodobnie zdobyła w zeszłym sezonie lwią część zasług. Ale Mahomes jest twarzą ligi, transcendentnym sportowcem.
W czwartkowy wieczór drużyna Kansas City pokazała, dlaczego faworyzuje się zostanie pierwszą drużyną, która zdobędzie trzy tytuły z rzędu od czasów Green Bay Packers w latach 60.. Jak można było się spodziewać po pierwszym meczu sezonu, zdarzały się pewne trudności. Zespół pokazał jednak także, co poprawił w porównaniu z zeszłym rokiem, włączając w to dodanie Xaviera Worthy’ego, szybkiego debiutanta, który zdobył dwa przyłożenia i dał Mahomesowi nowy wymiar gry, na którym może pracować. Chiefs wyraźnie pokonali Ravens w styczniu ubiegłego roku w meczu o tytuł AFC. Przez większą część meczu rozgrywający Baltimore Lamar Jackson wyglądał, jakby miał wrócić niemal o własnych siłach. Obrona Ravens, mając nowego koordynatora obrony, miała problemy. To samo tyczyło się linii ofensywnej Jacksona, która miała trzech nowych starterów i została ukarana pięciokrotnie za nielegalną formację, w tym trzy razy tylko za pierwszą przejażdżkę. Okna Jacksona do rzucania piłki były niezwykle wąskie. Mimo to Ravens mieli szansę na remis lub zwycięstwo. Na kilka sekund przed końcem meczu Jackson wykonał snap, odwrócił się w kieszeni, a następnie rzucił piłkę do Isaiaha Likely'ego w tylnej części pola punktowego. Prawdopodobnie podskoczył, chwycił piłkę w powietrzu i położył ją z powrotem na ziemię, gdy został uderzony od tyłu. Sędzia zarządził przyłożenie, a Likely rzucił piłkę, aby uczcić swoje przyłożenie. Ale przyłożenie zostało usunięte; powtórki pokazały, że kiedy Likely wylądował, jeden z jego palców u nóg wyszedł poza boisko. Chiefs zwyciężyli 27:20.
W ubiegłym roku to właśnie Ravens, a nie Chiefs, byli najlepszą drużyną w sezonie zasadniczym, mając 203 punkty przewagi nad przeciwnikami. Jackson zdobył swoją drugą nagrodę MVP. Jest cichszy niż Mahomes i bardziej zakłóca status quo. Powszechnie wiadomo, że w trakcie jego kariery niektórzy trenerzy postrzegali Jacksona bardziej jako sportowca – czarnego sportowca – niż rozgrywającego i próbowali przenieść go na inne pozycje. Nawet zespół, który najbardziej dostrzegł jego potencjał, czyli Ravens, czasami zdawał się go kwestionować, jak pokazały przedłużające się, a czasem chaotyczne negocjacje w sprawie kontraktu zeszłej wiosny. Jednak w innym sensie niepewność, jaką wzbudza Jackson, czyni go tak potężnym. Potrafi odczytać sytuację równie mądrze jak każdy trener, potrafi rzucić piłkę równie dobrze jak każdy rozgrywający i potrafi biegać. Momentami wydawał się na boisku nieprzewidywalny, niekontrolowany, jak ktoś nowy. Ale Jackson ma 2-4 w play-offach, a teraz 1-5 przeciwko Chiefs.
Wieczór otwarcia był ekscytujący. Problem w tym, że dynastie są nudne. Nawet Swift spotkała się ostatnio z ostrymi reakcjami za swoje ekscesy i (łagodną) krytyką siebie. najnowszy albumPytania dotyczące losów Jacksona, a także Mahomesa, sprawią, że sezon będzie interesujący. A może taki los spotka Houston Texans, ukochanego przez wszystkich czarnego konia, albo to, co wydarzy się na Jerry Jones Show w Dallas. Może w końcu będzie to szczęście dla Detroit Lions. Nie daj Boże, żeby to miało coś wspólnego Aarona Rodgersa i New York Jets. W końcu to, co sprawia, że mecze są dobre, to ryzyko przegranej i przegrywania. I tak zaczął się sezon. ♦
